Ekstrakty, koncentraty i inne preparaty chmielowe

Ekstrakty, koncentraty i inne preparaty chmielowe

Pod pojęciem ekstraktów chmielowych rozumie się produkty przetwarzania chmielu przy zastosowaniu rozpuszczalników organicznych. Chmiel jest ekstrahowany rozpuszczalnikiem, który następnie jest oddzielany przy zastosowaniu próżni, a zatem w niskiej temperaturze, nie przekraczającej zwykle 40°C. Niska temperatura zagęszczania wyciągu ogranicza niekorzystnie zmiany
chemiczne substancji goryczkowych.

Istnieje wiele znanych firm zagranicznych, które wytwarzają ekstrakty chmielowe niezizomeryzowane: bezgarbnikowe, garbnikowe i mieszane w odpowiednim procencie bezgarbnikowe z garbnikowymi.

Obok tego typu ekstraktów chmielowych (Kirst, Hopcon, ANIE, Steiner, Hopulex) istnieją na rynku ekstrakty zizomoryzowane otrzymywane w wyniku specjalnych zabiegów przekształcania w formę „izo” kwasów goryczkowych, przede wszystkim α-kwasów, które znajdują się w ekstrakcie żywicznym.

Ekstrakty chmielowe są produkowane również przez: Lubelskie Zakłady Chmielarskie. Jako rozpuszczalnika używa się alkoholu etylowego, zawartego w spirytusie konsumpcyjnym. Ekstrakty te są stosowane we wszystkich naszych browarach w zastępstwie 30% chmielu siarkowanego i prasowanego.

Koncentraty chmielowe są produkowane metodami „na sucho”, czyli sposobami fizycznymi i mechanicznymi. Koncentraty w formie sproszkowanej występują na rynku pod różnymi nazwami, np.: Hopfix, Hoparom, Lupulina, Hopstabil i Favorit. Pierwsze trzy preparaty zawierają powyżej 15% α-kwasów, natomiast dwa ostatnie powyżej 15%.

Chmiel sproszkowany w formie skoncentrowanej jest uboższy w garbniki, ponieważ przy jego produkcji są oddzielane listki i cięższe cząstki szyszki chmielowej, w których jest więcej garbników.

Sposób wytwarzania koncentratów chmielowych polega w .ogólnym zarysie na rozdrobnieniu szyszek chmielowych i oddzieleniu cięższych składników nie zawierających lupuliny w przepływie gazu obojętnego, np. azotu lub C02. Proces rozdrabniania chmielu, zagęszczanie wartościowych składników i pakowanie odbywa się w temperaturze poniżej 0°C, zwykle — 15°C. Niska temperatura ogranicza utlenianie składników chmielu i likwiduje lepkość lupuliny, co umożliwia jej łatwe oddzielanie oraz. zmniejsza jej straty.

W browarach zagranicznych znalazł powszechne zastosowanie chmiel niekoncentrawany w proszku. Chmiel tego typu odpowiada w zasadzie chmielowi w postaci szyszek.

Typowym przedstawicielem chmielu sproszkowanego jest produkt występujący w handlu pod nazwą firmową „Favorit’. Chmiel po sproszkowaniu może podlegać pastylkowaniu przy zastosowaniu lepiszcza cukrowcowego lub może być wzbogacany ekstraktem chmielowym.

Od kilku lat na rynku zagranicznym jest dostępna lupulina w formie proszku lub pastylek.