Jęczmienny surowiec nie słodowany
Jęczmień używany do przygotowania surowca nie słodowanego powinien odpowiadać warunkom ujętym w normie branżowej dotyczącej jęczmienia browarowego. Może być także użyty do przerobu jęczmień do przetwórstwa zgodnie z normą przedmiotową, z tym że brak wysokiej zdolności kiełkowania powinien wynikać wyłącznie z nieprawidłowych warunków suszenia.
Jęczmienny surowiec nie słodowany powinien spełniać wymagania normy branżowej. Zgodnie z ustaleniami tej normy rozróżnia się dwa rodzaje surowca nie słodowanego: śrutę jęczmienną nie słodowaną — produkt przemiału obłuszczonego lub nieobłuszczonego ziarna jęczmienia z przewagą frakcji grubego grysiku, i mąkę jęczmienną — produkt przemiału z przewagą frakcji mącznej.
Wymienione rodzaje surowca nie słodowanego są wytwarzane z jęczmienia, którego wilgotność nie powinna przekraczać 16 %, a zanieczyszczenia użyteczne organiczne i nieużyteczne nieorganiczne nie powinny stanowić więcej niż 3%.
Surowiec nie słodowany powinien się charakteryzować czystym, swoistym zapachem. Niedopuszczalny jest zapach stęchły, pleśniowy lub inny nietypowy.
Zawartość ekstraktu w surowcu nie słodowym otrzymanym z jęczmienia obłuszczonego powinna wynosić powyżej 83% suchej masy, a otrzymanym z jęczmienia nieobłuszczonego — powyżej 75%. Ilość białka nie powinna przekraczać 12,0% w pierwszym przypadku i 12,5% w drugim.